Anasayfa
Kapı
Arama
Kayıt Ol
Giriş yap
Loress sana emanet ha site 
tarafından Telperion'un zehirlenmesinin ve Feanor'un Silmarilleri kullanmayı reddetmesinin üzerinden kısa bir zaman geçmişti. Bilgeler arasında denir ki, daha sonra Arda'nın hiç bir yanında o kadar kısa bir zamana o kadar büyük keder sığdırılamayacaktı. Valar'ın çoğu, Ateşin Ruhu tarafından bu şekilde adlandırılmasının hemen ardından Morgoth'un peşine düşmüş, fakat onlardan ikisi kalmıştı.
Ulmo, yanında Osse ile birlikte Nienna'nın göz yaşlarına bakakalmıştı. Onu Arda'nın Baharı'nın bitişinden sonra da matem içinde görmüştü ama bu sefer farklıydı, sanki o günün kederine bu kötü anda bir yenisi eklenmiş ve Matemin Hanım'ını eritip bitirmişti. Suların Efendisi de ağlayacaktı neredeyse, ve sonra Osse ile birlikte ayrıldı, Nienna'ya bir şey demeden. Sonra Mandos konuştu ve Hanım'a dedi ki; "Diğer Ulular gibi ayrılıyor, ama amacı onlar gibi yıkıma, daha kötüsü olan nefretle cevap vermek değil, diğerlerinin peşinden gitmiyor, amacı bugünün kederini dünün güzelliğiyle birlikte resmetmek."
Ve böylece ayrıldı Sular'ın Efendisi Valinor'dan. Derler ki; ne onu ne de hizmetkarı Osse'yi uzun süre boyunca gören olmadı, ve o bir şey yaratma işiyle uğraştı durdu. Valar, onu bir daha gördüklerinde, Telperion'da gümüşten, Laurelin'de ise altından bir çiçek çıkmıştı, ve o yanında o zamana kadar görülmemiş güzellikte, birinin diğerinin yavrusu olduğu anlaşılan 2 hayvanla gelmişti.
Küçük olanı bembeyazdı, Ağaçlar'ın Yıllarını simgeliyordu. Arda Bahar'ından kalan saf ve temiz yıllarındaki Valinor'u... Büyük olanının rengi ise siyaha yakın griydi, Valinor'un Kararışını simgeliyordu. Ağaçların yılları bittikten sonra ki o kötü günleri anlatırcasına bu hayvan büyüdükçe beyaz rengi siyaha çevriliyordu, ve 12 gün sürecekti bu zaman Ağaç'ın yıllarındaki günlerin 12 zamanını temsil ediyordu, ve o günü anlatan bilgeler bu sözlerine her zaman eklerlerdi ki rengi beyaz olmasa da büyük olanı hala çok güzeldi.
İkisinin de gözleri siyahtı, kömür gibi kapkara gözler, o kara günde yaşanan büyük matemi anlatan kapkara gözler, ve derler ki o günden sonra artık Nienna ne zaman ağlasa dünyadaki tüm fokların o gözlerinden de aynı anda yaşlar gelecekti ve ne zaman bu hayvanlara bir zarar gelse Nienna'nın matemine matem katan kötü bir gün daha gelmiş olacaktı. Elfler Nimpelmith dediler bu hayvanlar için, beyazı saran gri, ve onları Batı'nın insanları çok az gördü, çünkü onlardan artık çok azı kaldı, görenler ise fok dedi.
Ve sonra Osse konuştu, "Ey Yas Tutan Hanım, ben o günleri sonsuza yaşatmak için yarattım onları. Üzüntümü sana da göstermek için. Yas tutarken sana eşlik etmeleri için." ve Nienna yine bir şey demedi, sadece onları kutsaması için Yavanna'ya baktı ve matemi içinde evine geri döndü, ve foklardan küçüğü, beyaz olanı da annesiyle birlikte onun peşinden geldi. Osse'nin daha bir çok foku vardı ve onların yaşaması için bir ada yapmıştı. kimse onları bulamasın diye Arda'nın en soğuk yerine, zaten bu hayvanların içinde soğuğu da çok sevenleri vardı, adayı elfler Erhimdor diye adlandırdı, yalnız ve serin ülke.
Fakat, Morgoth'un orada o gün bir casusu vardı. Daha ona katılmamış bile olsa Osse, Ulmo'nun yanında Valinor'daydı, Kara Düşman'ın yanına geçtiğinde ilk foklardan bahsedecekti, yeni efendisine, fakat daha sonra yaptıklarından en çok buna pişman olacaktı. Morgoth, güzel olan her şey gibi foklardan da nefret etti, ve Osse'nin de yardımıyla yerlerini buldu, fakat Ulmo'nun fokları yalnız değildi, Manwe'nin Kartalları'nın gözleri hep onların üstündeydi, çünkü fokları Kartallar da sevmişlerdi, Manwe'nin de izniyle Osse'nin ihanetinden sonra gözleri hep kendini koruyamayan bu hayvanların üstündeydi. Kartallar'dan haber alan Saruman onların da yardımıyla, Morgoth'un uşaklarına her zaman hadlerini bildirmişti. Zaten Istari arasına seçilinceye kadar Saruman'da Erhimdor'da yaşardı. Amacı üstadı Aule'nin yeni şeyler yapmak için kullandığı ateşin gücüyle, Erhimdor'a yaptığı bir seyahet sırasında keşfettiği bu yeni gücü, soğuğun gücünü birleştirmekti, ama başaramadı ki bu başka bir öykünün konusudur ve burda anlatılmaz.
Saruman gittikten ve Sauron yok edildikten sonra ise foklar Arda'daki diğer yaratıklar kadar şanslı olamıyacaklardı; zira, düşman yok edilmiş bile olsa kötülüklerinin tohumları hala Arda'daydı. Artık Saruman da orada değildi ve Ulmo veya Osse yakınlarında değilken Doğu'nun kötü insanları fokların küçük ve beyaz olanlarına türlü türlü işkence yapacaklardı. Çünkü eski efendilerinden onlarda bıraktığı kötü tohumlarda ağaçları yansıtan her şeye karşı nefret vardı.
http://www.yuzuklerinefendisi.com/article.php?sid=2102&mode=thread&order=0
Ulmo, yanında Osse ile birlikte Nienna'nın göz yaşlarına bakakalmıştı. Onu Arda'nın Baharı'nın bitişinden sonra da matem içinde görmüştü ama bu sefer farklıydı, sanki o günün kederine bu kötü anda bir yenisi eklenmiş ve Matemin Hanım'ını eritip bitirmişti. Suların Efendisi de ağlayacaktı neredeyse, ve sonra Osse ile birlikte ayrıldı, Nienna'ya bir şey demeden. Sonra Mandos konuştu ve Hanım'a dedi ki; "Diğer Ulular gibi ayrılıyor, ama amacı onlar gibi yıkıma, daha kötüsü olan nefretle cevap vermek değil, diğerlerinin peşinden gitmiyor, amacı bugünün kederini dünün güzelliğiyle birlikte resmetmek."
Ve böylece ayrıldı Sular'ın Efendisi Valinor'dan. Derler ki; ne onu ne de hizmetkarı Osse'yi uzun süre boyunca gören olmadı, ve o bir şey yaratma işiyle uğraştı durdu. Valar, onu bir daha gördüklerinde, Telperion'da gümüşten, Laurelin'de ise altından bir çiçek çıkmıştı, ve o yanında o zamana kadar görülmemiş güzellikte, birinin diğerinin yavrusu olduğu anlaşılan 2 hayvanla gelmişti.
Küçük olanı bembeyazdı, Ağaçlar'ın Yıllarını simgeliyordu. Arda Bahar'ından kalan saf ve temiz yıllarındaki Valinor'u... Büyük olanının rengi ise siyaha yakın griydi, Valinor'un Kararışını simgeliyordu. Ağaçların yılları bittikten sonra ki o kötü günleri anlatırcasına bu hayvan büyüdükçe beyaz rengi siyaha çevriliyordu, ve 12 gün sürecekti bu zaman Ağaç'ın yıllarındaki günlerin 12 zamanını temsil ediyordu, ve o günü anlatan bilgeler bu sözlerine her zaman eklerlerdi ki rengi beyaz olmasa da büyük olanı hala çok güzeldi.
İkisinin de gözleri siyahtı, kömür gibi kapkara gözler, o kara günde yaşanan büyük matemi anlatan kapkara gözler, ve derler ki o günden sonra artık Nienna ne zaman ağlasa dünyadaki tüm fokların o gözlerinden de aynı anda yaşlar gelecekti ve ne zaman bu hayvanlara bir zarar gelse Nienna'nın matemine matem katan kötü bir gün daha gelmiş olacaktı. Elfler Nimpelmith dediler bu hayvanlar için, beyazı saran gri, ve onları Batı'nın insanları çok az gördü, çünkü onlardan artık çok azı kaldı, görenler ise fok dedi.
Ve sonra Osse konuştu, "Ey Yas Tutan Hanım, ben o günleri sonsuza yaşatmak için yarattım onları. Üzüntümü sana da göstermek için. Yas tutarken sana eşlik etmeleri için." ve Nienna yine bir şey demedi, sadece onları kutsaması için Yavanna'ya baktı ve matemi içinde evine geri döndü, ve foklardan küçüğü, beyaz olanı da annesiyle birlikte onun peşinden geldi. Osse'nin daha bir çok foku vardı ve onların yaşaması için bir ada yapmıştı. kimse onları bulamasın diye Arda'nın en soğuk yerine, zaten bu hayvanların içinde soğuğu da çok sevenleri vardı, adayı elfler Erhimdor diye adlandırdı, yalnız ve serin ülke.
Fakat, Morgoth'un orada o gün bir casusu vardı. Daha ona katılmamış bile olsa Osse, Ulmo'nun yanında Valinor'daydı, Kara Düşman'ın yanına geçtiğinde ilk foklardan bahsedecekti, yeni efendisine, fakat daha sonra yaptıklarından en çok buna pişman olacaktı. Morgoth, güzel olan her şey gibi foklardan da nefret etti, ve Osse'nin de yardımıyla yerlerini buldu, fakat Ulmo'nun fokları yalnız değildi, Manwe'nin Kartalları'nın gözleri hep onların üstündeydi, çünkü fokları Kartallar da sevmişlerdi, Manwe'nin de izniyle Osse'nin ihanetinden sonra gözleri hep kendini koruyamayan bu hayvanların üstündeydi. Kartallar'dan haber alan Saruman onların da yardımıyla, Morgoth'un uşaklarına her zaman hadlerini bildirmişti. Zaten Istari arasına seçilinceye kadar Saruman'da Erhimdor'da yaşardı. Amacı üstadı Aule'nin yeni şeyler yapmak için kullandığı ateşin gücüyle, Erhimdor'a yaptığı bir seyahet sırasında keşfettiği bu yeni gücü, soğuğun gücünü birleştirmekti, ama başaramadı ki bu başka bir öykünün konusudur ve burda anlatılmaz.
Saruman gittikten ve Sauron yok edildikten sonra ise foklar Arda'daki diğer yaratıklar kadar şanslı olamıyacaklardı; zira, düşman yok edilmiş bile olsa kötülüklerinin tohumları hala Arda'daydı. Artık Saruman da orada değildi ve Ulmo veya Osse yakınlarında değilken Doğu'nun kötü insanları fokların küçük ve beyaz olanlarına türlü türlü işkence yapacaklardı. Çünkü eski efendilerinden onlarda bıraktığı kötü tohumlarda ağaçları yansıtan her şeye karşı nefret vardı.
Anonim
Kaynak:http://www.yuzuklerinefendisi.com/article.php?sid=2102&mode=thread&order=0
